افغانستان

آگاهان سیاسی می‌گویند که گروه‌های هراس افگن مخالف سیاسی نیستند و نباید به این گروه‌ها مخالفان سیاسی گفته شود،طالبان نه تنها مبارزه‌ی سیاسی بلکه مبارزه‌ی مسلحانه دارند و از راه جنگ و خونریزی می‌خواهند که قدرت را به دست گیرند.

بسیاری بر این باور هستند که دولت افغانستان برای کشاندن طالبان به میز گفت‌وگو باید راهکاری روشن و جدی را در پیش گیرد.

کاربرد واژه‌ی مخالفان سیاسی به طالبان از سوی رئیس جمهور در این روزها سر و صداهایی را به همراه داشته است.

رئیس جمهور بارها طالبان را مخالف سیاسی گفته است و روز شنبه این گفته‌اش را در یک نشست خبری توجیه کرد و گفت که دیدگاه افغان‌ها درباره‌ی وطن پرستی، باورهای دینی و آینده یکسان است، تنها در چگونگی حکومت داری اختلاف نظرهایی وجود دارد.

اما آیا به راستی دیدگاه‌های طالبان با شهروندان کشور نسبت به آینده و باورهای دینی یکسان است و آیا می‌شود که طالبان را مخالف سیاسی گفت، گروهی که همواره به حمله‌های کشنده اقدام می‌کنند.

طاهر هاشمی استاد دانشگاه در این باره اظهارداشت: "ما با این تقابل و مبارزه مسلحانه نمی‌توانیم بگوییم که این یک مبارزه مسالمت آمیز سیاسی است، بلکه این یک مبارزه مسلحانه است که در علوم سیاسی و حقوق نامی مشخص دارد".

رئیس جمهور پیش از این در زندان پلچرخی گفته است که قاتلان نیروهای امنیتی را تحمل نمی‌تواند.

رئیس جمهور محمداشرف غنی در این باره گفت: "کسانی هستند که پولیس، امنیت ملی و اردو را می‌کشند، من سر قوماندان اعلی شان و مسئول خون آنان هستم و این را نمی‌توانم تحمل کنم".

حکومت وحدت ملی تنها دریچه‌ی امید برای کشاندن طالبان بر میز گفت‌وگو پنداشته می‌شود، حکومتی که انتظار می‌رود و برای انجام این کار باید راهکار مشخصی در پیش بگیرد.

نصرالله ستانکزی استاد دانشگاه در این باره خاطرنشان کرد: "ما تا هنوز نتوانستیم که خطوط روشنی را برای وادار ساختن طالبان به گفت‌وگو مشخص کنیم و تا زمانی که مردم در این راستا کمک نکند من فکر نکنم که این تلاش‌ها به نتیجه برسد".

قرار است رئیس جمهور در همین زودی‌ها به پاکستان رود تا میزان همکاری‌های پاکستان را در روند گفت‌وگوهای صلح مشخص کند.

رئیس جمهور به تازه‌گی از همکاری‌های چین، عربستان سعودی و ترکیه نیز در گفت‌وگوهای صلح پرده برداشت و به پیروزی این روند ظاهراً امیدوار شده است.

سیزده سال است که کنار آمدن با طالبان به اصلی ترین رویای مردم افغانستان تبدیل شده است، آیا حکومت وحدت ملی می‌تواند این رویا را به حقیقت تبدیل کند؟